Rammstein in het grote boze bos

Aan de rand van het grote boze bos staat een klein huisje, in dit klein huisje woont een heel oud vrouwtje, dit oude vrouwtje heeft een enorme hekel aan mensen ze heeft zulke enorme hekel aan mensen dat ze zo ver mogelijk van de bewoonde wereld af is gaan wonen. Telkens als er een mens in de buurt van haar huisje komt snauwt ze die zo uit dat iedereen direct de benen neemt, niet alleen omdat ze een enorm lelijke stem heeft maar ook omdat ze zelf ook enorm lelijk is. Als je langer dan twee seconde in haar ogen kijkt je direct moet kotsen, niet normaal kotsen, maar zo erg extreem kotsen dat bijna niemand het overleeft.
Dit vrouwtje is zo jaloers op de normale mensen dat ze ergens in het grote boze bos zeven schone prinsessen gevangen houd. Bij deze prinsessen woont ook een dwerg genaamd 'zwarte sneeuw', op een dag weet deze dwerg aan het boze vrouwtje te ontsnappen en de bewoonde wereld in te vluchten en daar de prinsen en sterke mannen te vertellen waar de zeven prinsessen gevangen zitten. Maar in de grote stad gelooft bijna niemand in dwergen dus niemand die hem ziet staan, ze schoppen hem omver en lopen over hem heen, bijna dood word ie dan een zaaltje in geschopt waar zes muzikanten zitten te oefenen voor hun optreden, deze mannen heten Flake, Richard, Till, Schneider, Oli en Paul. Door de goede klanken van de muziek voelt de dwerg zich weer iets beter en krabbelt overeind kijkt naar de zes mannen, ze zien er sterk uit en hij weet zeker dat deze mannen het de zeven prinsessen kunnen redden, hij schraapt z'n keeltje en vraagt aan de zes mannen of ze het grote boze bos kennen. Geen reactie van de zes mannen, ze blijven doorgaan met muziek spelen. Zwarte sneeuw snapt er niets van, dan bedenkt ie dat de muziek te luid is en dat ze daarom hem niet horen. Daarop bedenkt hij een plan, hij kruipt met z'n laatste krachten naar de stekker van de grote versterker toe en knaagt die door, in een keer is het een stuk stiller alleen de drum is nog erg luid, maar die houd ook snel op. De zes mannen kijken dan verbaast elkaar aan, ze snappen er niets van, dan kijken ze naar het snoer van de grote versterker en zien daar een klein mannetje liggen, Richard denkt dat het een rat is en begint te gillen en springt op een stoel en schreeuwt tegen Flake 'sla het dood, sla it dood', maar Till, zegt die is al dood, hij loopt naar het mannetje toe en zegt tegen Richard: 'rustig maar Rich het is geen rat, het is een dwerg, maar hij is nog niet dood. Paul geef me je gitaar eens, dan verlos ik m uit z'n lijden, Paul vind dat maar niks en geeft z'n gitaar niet, maar Richard die nog steeds op de stoel staat te bibberen geeft snel zijn gitaar aan Till. Till slaat dan met een enorme klap op de plek waar de dwerg lag, als hij voorzichtig de gitaar weer oppakt wil hij een vies gezicht trekken, maar hij trekt een verbaast gezicht, hij ziet niks onder de gitaar, het is er leeg, dan schreeuwt Richard Till, Till, op je schoen, OP JE SCHOEN!!!!!, Till kijkt op z'n schoen en ziet daar het dwergje zitten, smekend, als Till luisterde effe goed en hoorde toen dat de dwerg ook iets zei, hij luisterde nog beter en hoorde toen dat het dwergje iets zei over meisjes, dit interesseerde Till buitengewoon en tilde het kleine mannetje op tot z'n oor, het dwergje vertelde het alles over de zeven prinsessen in het grote boze bos en over het boze vrouwtje dat ze gevangen houd. Alle andere band leden vonden het erg interessant, behalve Richard die dacht nog steeds dat het een rat was en schreeuwde: 'straks bijt ie je!' Oli vond het wel een goed idee om de prinsessen te gaan redden, 'een stuk goedkoper dan de hoeren zegt ie', dat vind Flake ook bovendien vind hij dat boze vrouwtje wel heel spannend. Schneider rekent effe snel en denkt: 'een prinses voor Oli een voor Till, een voor Paul, en het boze vrouwtje voor Flake, dan blijven er vier voor mij over', dat vind ie een mooi vooruitzicht en zegt: 'ja, Till we skippen het optreden van vanavond en we gaan die prinsessen redden', Till vind het ook wel een goed idee, en zo gaan ze op weg naar het grote boze bos, Flake huppelt vooruit en fluit een vrolijk deuntje, achteraan loopt Richard met z'n gitaar in de aanslag om die enge dwerg alsnog de doodslag te geven.
Als het gezelschap dichter bij het bos komt zien ze het boze vrouwtje al staan, Flake trekt dan een lang sprint en stuift op het vrouwtjes af, dit vind het vrouwtje niet zo leuk en gaat er van door, met als gevolg dat er twee stofwolken door de velden schieten, de eerste van het boze vrouwtje en de tweede van Flake. Zo kan de rest zonder moeite het grote boze bos in gaan, Richard durft eerst niet en blijft bij de ingang staan en zegt tegen de rest dat hij hier blijft wachten tot ze terug zijn, maar als Flake en het boze vrouwtje een keer vlak langs hem schieten, krijgt ie de kriebels en rent achter de rest aan die al een aardig eind in het bos zijn, aan gekomen bij de rest blijft Richard vlak achter Till lopen en kijkt angstig om zich heen. Het bos zit vol spinnen webben en Schneider draait met z'n drum stokjes voor zich uit en draait de webben op z'n stokjes.
Op een gegeven moment komen ze aan bij een open plek, in het midden van de open plek ligt een wolf te slapen, iedereen staat in een keer stil en kijken verschikt naar de wolf, Richard weet niet waarom ze stil staan en kijkt trillend langs Till, als ie ziet dat er een wolf ligt te slapen komt ie tevoorschijn en zegt: 'aaah wat lief een hondje, wat moet die zo zielig alleen in dit grote bos?', hij loopt naar de wolf toe en aait m over z'n kop, de wolf word wakker, kijkt Richard aan, en slaapt verder. Nu Richard de wolf afleid sluipt de rest langs de de wolf en gaat verder op zoek naar het huisje van de zeven prinsessen, waarin het boze vrouwtje ze gevangen houd, na uren lopen door het bos ziet Schneider eindelijk een lichtje een lichtje ze lopen er snel naar toe en bij het lichtje aangekomen zien ze dat ze weer bij de open plek zijn waar Richard nog steeds de wolf zit te aaien, ze kijken elkaar aan en gaan dan weer het bos in, na weer uren lopen ziet Schneider weer een licht puntje ze rennen er naar toe en zien een klein dal, waardoor een beekje stroomt, aan de rand van dit beekje staat een klein huisje en naast dit huisje liggen een paar kleine akkertjes waar zeven bloedmooie meisjes aan het werk zijn.
En als je wil weten hoe dit afloopt moet je maar wachten tot ik weer zin heb om verder te schrijven.

het einde volgens Lesley:

De mannen lopen naar de 7 bloedmooie meisjes toe en vragen aan een van hun: ''heeft u misschien 7 mooie meiden gezien?''
de meiden staan raar te kijken, '' wij zijn die mooie meiden!! '' ''whahahaahahaha'', lachen de mannen.
Schneider lacht het hardst. Beledigd en arrogant werken de meiden verder.
''Kom'',  zegt Richard, ''Er zijn hier helemaal geen mooie meiden''.
''Ja'' zegt Till, '' die fucking klote dwerg heeft ons gewoon gedissed''.
De mannen lopen teleurgesteld terug en komen weer langs het huisje waar ze net lang liepen.
Ze lopen in een rijtje achter elkaar.
De eerste man stopt en de rest knalt er tegen aan.
Flake die voorop liep stond met zijn open mond, kwijlend en verlekkerd te kijken.
'' wat sta je nou stil Flake, loop is door man"'. zegt Richard die achter hem liep.
Flake is helemaal gehypnotiseerd en krijgt geen woord door zijn keel.
Het enige wat ie doet is wijzen naar het raam van het huisje.
tegelijk kijken de rest van de mannen ook naar dat raampje.
''woooow'' ''wat een lekker wijf''  kwijlt Oli.
daar.... voor het raam... daar staat....een heel oud vrouwtje, zwaar lelijk en ze stinkt.

stuur dan het dan naar onderstaand adres
crafty_83[at]hotmail.com